ไผ่เป็นกลุ่มไม้ดอกยืนต้นที่เขียวชอุ่มตลอดปีซึ่งส่วนใหญ่เป็นพืช ตระกูลย่อย Bambusoideae ของตระกูลหญ้าPoaceae ไผ่ยักษ์เป็นสมาชิกที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลหญ้า ในกรณีของDendrocalamus sinicusลำต้นแต่ละลำยาวได้ถึง 46 เมตร หนาถึง 36 เซนติเมตร และมีน้ำหนักมากถึง 450 กิโลกรัม ปล้องของไผ่ก็มีความยาวมากเช่นกัน Kinabaluchloa wrayiมีปล้องยาวได้ถึง 2.5 เมตร [4]และ Arthrostylidium Schombergkii ที่มีปล้องล่างยาวได้ถึง 5 เมตร ยาวเกินโดยพาไพรัส เท่านั้น ในทางตรงกันข้าม ส่วนปลายของต้นไผ่ Raddiella vanessiae ขนาดเล็ก ของที่ราบสูง Kaieteur ในเฟรนช์เกียนานั้นมีความยาวเพียง 10–20 มิลลิเมตร กว้างประมาณ 2 มิลลิเมตร ที่มาของคำว่า ไผ่ ไม่แน่นอน แต่น่าจะมาจาก ภาษา ดัตช์หรือภาษาโปรตุเกสซึ่งแต่เดิมยืมมาจากภาษามลายูหรือภาษากันนาดา ในไผ่ เช่นเดียวกับหญ้าอื่นๆ บริเวณภายในของลำต้นมักจะกลวง และกลุ่มหลอดเลือดในส่วนตัดขวางจะกระจายอยู่ทั่วผนังของลำต้น แทนที่จะอยู่ในชั้นแคมเบียมทรงกระบอกระหว่างเปลือก ( โฟลเอ็ม ) กับเนื้อไม้ ( xylem ) เช่นเดียวกับ Dicots และ Conifers ไซเลม ที่ เป็นไม้ใบเลี้ยงคู่ ก็หายไปเช่นกัน การไม่มี ไม้ เจริญเติบโตรองทำให้ลำต้นของไม้ใบเลี้ยงเดี่ยวรวมทั้งต้นปาล์มและไผ่ขนาดใหญ่ มีลักษณะเป็นเสาแทนที่จะเรียว