เทโลเมียร์ "end" และμέρος ( méros )  "part") เป็นบริเวณที่มีลำดับนิวคลีโอ ไทด์ซ้ำๆ โปรตีนที่ปลายโครโมโซม เชิง เส้น เทโลเมียร์เป็นลักษณะทางพันธุกรรมที่พบได้ทั่วไปในยูคาริโอต ส่วนใหญ่ หากไม่ใช่ทุกสปีชีส์ที่ครอบครองพวกมัน พวกมันปกป้องบริเวณปลายของ DNA ของโครโมโซมจากการเสื่อมสภาพที่ก้าวหน้า และรับประกันความสมบูรณ์ของโครโมโซมเชิงเส้นโดยป้องกันไม่ให้ ระบบ ซ่อมแซม DNAเข้าใจผิดว่าปลายสุดของสาย DNA เกิดการ แตกหักแบบสองเส้น ในปี 1938 เมื่อ Hermann J. Müller นักพันธุศาสตร์หนุ่มชาวอเมริกาเหนือเคยทำงานกับแมลงวันสายพันธุ์ Drosophila melanogaster โดยได้รับรังสีเอกซ์ที่สถาบันพันธุศาสตร์สัตว์เอดินเบอระ ทางอณูชีววิทยาและพันธุศาสตร์ในอีก 70 ปีข้างหน้า เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าปลายของโครโมโซมที่ฉายรังสีซึ่งแตกต่างจากจีโนมอื่น ไม่มีการเปลี่ยนแปลง เช่น การลบหรือการผกผัน เนื่องจากมีฝาครอบป้องกันที่เขาเรียกว่า «ยีนปลายทาง» และหลังจากนั้น  เทโลเมียร์ จาก คำศัพท์ภาษากรีก «เทลอส» (ส่วนท้าย) และ «เมรอส» (บางส่วน) (Müller HJ. การสร้างโครโมโซมขึ้นใหม่ Collecting Net 1938; 13:181-198)